اختلال کمبود توجه

اختلال کمبود توجه یک اختلال روانشناختی است که بیشتر در کودکان شناخته می ‌شود، اما ممکن است در بزرگسالان نیز ادامه داشته باشد. این اختلال شامل دو عنوان اصلی است. عنوان های از جمله، کمبود توجه و بیش ‌فعالی و ناپایدار. در کمبود توجه، افراد دچار مشکلات در نگهداری توجه، فراموشی متناوب، و سختی در تنظیم زمان هستند. در حالی که در زیر مجموعه های بیش ‌فعالی و ناپایدار، حرکات بی ‌قرار و ناتوانی در نگهداری سکوت مشاهده می ‌شود. علائم شامل حرکات بی ‌قرار، سختی در انجام وظایف، و ناتوانی در کنترل انگیزه می‌ باشند. افراد ممکن است دشواری در ارزیابی مواقع و انتخاب راهبرد مناسب برای اجرای وظایف پیدا کنند. درمان ‌ها شامل مشاوره روانشناختی، آموزش مهارت ‌های مدیریت زمان و داروهای مختلف هستند. افراد با این مشکل ممکن است با دشواری ‌های تحصیلی و اجتماعی روبرو شوند، اما با دریافت مداخلات مناسب، می ‌توانند بهبود یابند و با موفقیت در زندگی روزمره شرکت کنند.

سرویس پیشنهادی : مشاوره کودک و نوجوان

انواع اختلال کمبود توجه

• بی توجه ( ADHD-I )
• بیش ‌فعالی و ناپایدار ( ADHD-HI )
• ترکیبی ( ADHD-C )
• کمبود توجه اصلی ( ADHD-I )

اختلال بی توجه به همراه کمبود توجه یک اختلال روانی است که معمولاً در کودکان و نوجوانان شناخته می ‌شود. افراد مبتلا به این اختلال با مشکلاتی همچون ناتوانی در حفظ توجه، نقص اجرای وظایف، و فقدان حرکت موثر مواجه هستند. این افراد ممکن است دشواری در تنظیم هیجانات و رفتارهای اجتماعی نیز داشته باشند. علایم اختلال بی توجه به تضعیف توانایی در مهارت ‌های اجرایی مانند برنامه‌ ریزی، سازماندهی و کنترل انگیزه همراه است. نقص در تمرکز، پایین بودن حواس و عدم توانایی در پایداری توجه از جمله ویژگی‌ های این اختلال محسوب می‌ شوند. درمان این اختلال به طور معمول شامل مداخلات روانشناختی، مشاوره، و در موارد لازم، داروهای موثر است. با مداخلات زودهنگام، افزایش توانمندی‌ های اجرایی و اجتماعی افراد مبتلا به این اختلال ممکن است ارتقاء یابد.

سرویس پیشنهادی : مشاوره خانواده

اختلال کمبود توجه – بیش‌فعالی و ناپایدار ( ADHD-HI )

بیش ‌فعالی و ناپایدار یکی از انواع اختلال کمبود توجه و بیش‌فعالی (ADHD) است که عمدتاً بر افراز‌ها و حرکات بی‌قرار تمرکز دارد. افراد با این نوع از ADHD علائمی از جمله بیش‌فعالی، ناتوانی در نگهداری سکوت، و ناپایداری در حرکات نشان می‌ دهند. افراد ADHD-HI دچار حرکات بی ‌قرار و بی ‌هدف هستند. آنها ممکن است دشواری در نگهداری سکوت در مواقعی که نیاز به آرامش دارند، داشته باشند. این افراد نیاز به فعالیت‌ های حرکتی زیاد دارند و در برخی موارد ممکن است مشکلاتی در کنترل حرکات و رفتار داشته باشند. درمان ADHD-HI شامل مداخلات متنوع می ‌شود. مشاوره روانشناختی، آموزش مهارت‌ های مدیریت رفتار، و در صورت لزوم، داروهای خاص مانند استیمولانت‌ ها ممکن است بهبود علائم و کاهش بیش ‌فعالی در افراد مبتلا به این نوع را فراهم کند. همچنین، ایجاد محیط‌ هایی با حمایت مناسب و تدابیر کمکی در محیط ‌های آموزشی و کاری می‌ تواند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این نوع کمبود توجه کمک کند.

اختلال کمبود توجه – ترکیبی ( ADHD-C )

اختلال ترکیبی که از اختلال کمبود توجه و بیش ‌فعالی است ، دارای ترکیب علائم کمبود توجه و بیش ‌فعالی و ناپایدار در یک فرد. افراد مبتلا به این نوع از اختلال کمبود توجه همزمان با مشکلات توجه، فراموشی متناوب و سختی در نظم دهی، دچار بیش ‌فعالی و حرکات بی ‌قرار هستند. علائم اختلال کمبود توجه از نوع ترکیبی(ADHD-C) شامل سختی در نگهداری توجه به وظایف روزمره، فراموشی در اجرای وظایف، بیش ‌فعالی با حرکات بی ‌قرار و بی‌ هدف، و ناتوانی در کنترل انگیزه می‌ شوند. این افراد ممکن است در مواقعی که نیاز به آرامش دارند، دشواری در نگهداری سکوت را تجربه کنند. درمان این نوع اختلال نیز مانند سایر انواع‌ دیگر اختلال کمبود توجه می باشد که شامل مشاوره روانشناختی، آموزش مهارت ‌های مدیریت زمان، و استفاده از داروهای خاص می ‌شود. همچنین، ایجاد محیط‌ های پشتیبان و اجرای تدابیر مناسب در محیط ‌های آموزشی و کاری نیز از اهمیت زیادی برخوردار است تا افراد بتوانند با چالش ‌های زندگی به بهترین شکل ممکن مقابله کنند.

عوارض دچار شدن به اختلال کمبود توجه چیست؟

اختلال کمبود توجه ممکن است تأثیرات گسترده ‌ای بر زندگی فرد داشته باشد. برخی از عوارض و تأثیرات معمول این اختلال عبارتند از:

عدم موفقیت تحصیلی: دشواری ‌های در حفظ توجه و مدیریت وظایف می ‌توانند منجر به مشکلات تحصیلی و کاهش عملکرد تحصیلی شوند.

مشکلات اجتماعی: ناتوانی در مهارت ‌های اجتماعی مانند توجه به دیگران، صحبت کردن و همکاری می‌ تواند مشکلات در ارتباطات اجتماعی ایجاد کند.

کاهش اعتماد به نفس: تجربه مکرر شکست در انجام وظایف و مواجهه با مشکلات ممکن است باعث کاهش اعتماد به نفس شود.

مشکلات رفتاری: بیش فعالی و ناتوانی در کنترل انگیزه ممکن است به مشکلات رفتاری منجر شود.

مشکلات در سازماندهی زندگی روزمره: دشواری در برنامه ‌ریزی و سازماندهی وظایف روزانه ممکن است زندگی روزمره را دچار مشکلات کند.

تأثیر بر روابط خانوادگی: ممکن است فرد مبتلا به اختلال کمبود توجه با چالش ‌های بیشتری در برقراری روابط خانوادگی مواجه شود.

اختلالات همراه: اختلال کمبود توجه ممکن است با اختلالات همراه مانند اختلال افسردگی یا اختلال اضطراب همراه باشد.

تشخیص و درمان به موقع می ‌تواند این تأثیرات را کاهش دهد و به فرد کمک کند تا مهارت‌ های مدیریتی خود را تقویت کرده و با چالش‌ های زندگی بهتری برخورد کند.