اضطراب

آیا با اضطراب دست و پنجه نرم می کنید؟ در اینجا نحوه تشخیص علائم، علائم و انواع مختلف اضطراب و یافتن تسکین مورد نیاز آورده شده است.

اضطراب چیست؟

اضطراب یک واکنش طبیعی به خطر است، پاسخ خودکار جنگ یا گریز بدن که زمانی که احساس می‌کنید تهدید می‌شوید، تحت فشار هستید یا با موقعیتی چالش‌برانگیز مواجه می‌شوید، مانند مصاحبه شغلی، امتحان یا قرار اول، ایجاد می‌شود. در حد اعتدال، اضطراب لزوما چیز بدی نیست. این می تواند به شما کمک کند تا هوشیار و متمرکز بمانید، شما را تشویق به عمل کند و به شما انگیزه دهد تا مشکلات را حل کنید. اما هنگامی که اضطراب ثابت یا طاقت فرسا است – وقتی نگرانی ها و ترس ها در روابط و زندگی روزمره شما تداخل می کنند – احتمالاً از مرز اضطراب عادی به قلمرو یک اختلال اضطرابی عبور کرده اید.

از آنجایی که اختلالات اضطرابی گروهی از شرایط مرتبط هستند و نه یک اختلال واحد، علائم ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. یک فرد ممکن است از حملات شدید اضطرابی رنج ببرد که بدون اخطار به آنها حمله می کند، در حالی که فرد دیگری از فکر اختلاط در یک مهمانی وحشت زده می شود. ممکن است شخص دیگری با ترس ناتوان کننده از رانندگی یا افکار غیرقابل کنترل و مزاحم دست و پنجه نرم کند. با این حال، دیگری ممکن است در یک حالت تنش دائمی زندگی کند و نگران همه چیز و همه چیز باشد. اما علیرغم اشکال مختلف آنها، همه اختلالات اضطرابی ترس یا نگرانی شدید و نامتناسب با وضعیت موجود را ایجاد می کنند.

در حالی که داشتن یک اختلال اضطراب می تواند ناتوان کننده باشد، و شما را از زندگی کردن به گونه ای که می خواهید باز دارد، مهم است که بدانید تنها نیستید. اختلالات اضطرابی یکی از شایع ترین مسائل مربوط به سلامت روان هستند و بسیار قابل درمان هستند. هنگامی که اختلال اضطراب خود را درک کردید، اقداماتی وجود دارد که می توانید برای کاهش علائم و کنترل مجدد زندگی خود بردارید.

آیا من اختلال اضطرابی دارم؟

اگر هر یک از هفت علامت و نشانه زیر را شناسایی کردید، اما آنها از بین نرفتند، ممکن است از یک اختلال اضطرابی رنج ببرید:

1. آیا شما دائماً در تنش، نگران، یا در حاشیه هستید؟
2. آیا اضطراب شما با مسئولیت های کاری، مدرسه یا خانوادگی شما تداخل دارد؟
3. آیا شما گرفتار ترس هایی هستید که می دانید غیرمنطقی هستند، اما نمی توانید آنها را تکان دهید؟
4. آیا شما معتقدید که اگر برخی کارها به روش خاصی انجام نشود، اتفاق بدی رخ خواهد داد؟
5. آیا از موقعیت ها یا فعالیت های روزمره اجتناب می کنید زیرا باعث اضطراب شما می شوند؟
6. آیا حملات ناگهانی و غیرمنتظره وحشت تپش قلب را تجربه می کنید؟
7. آیا احساس می کنید خطر و فاجعه در هر گوشه ای وجود دارد؟

علائم و نشانه های اختلالات اضطرابی

علاوه بر علامت اولیه ترس و نگرانی بیش از حد و غیرمنطقی، سایر علائم عاطفی رایج عبارتند از:

• احساس دلهره یا ترس.
• مراقب نشانه های خطر.
• پیش بینی بدترین ها
• مشکل در تمرکز
• احساس تنش و پرش.
• تحریک پذیری.
• احساس می کنید ذهن شما خالی شده است.

اما اضطراب چیزی بیش از یک احساس است. به عنوان محصولی از پاسخ بدن به جنگ یا گریز، طیف وسیعی از علائم فیزیکی را نیز شامل می شود، از جمله:

• قلب تپنده.
• تعریق.
• سردرد.
• ناراحتی معده.
• سرگیجه.
• تکرر ادرار یا اسهال.
• تنگی نفس.
• تنش یا انقباض عضلانی.
• لرزش یا لرزش.
• بیخوابی.

به دلیل این علائم فیزیکی، مبتلایان به اضطراب اغلب اختلال خود را با یک بیماری پزشکی اشتباه می گیرند. آنها ممکن است به پزشکان زیادی مراجعه کنند و قبل از اینکه سرانجام اختلال اضطرابی آنها شناسایی شود، سفرهای متعددی به بیمارستان انجام دهند.

اختلال اضطراب فراگیر (GAD)

اگر نگرانی‌ها و ترس‌های مداوم شما را از فعالیت‌های روزانه‌تان منحرف می‌کند، یا از احساس مداوم مبنی بر اینکه اتفاق بدی در حال رخ دادن است، نگران هستید، ممکن است از اختلال اضطراب فراگیر (GAD) رنج ببرید. افراد مبتلا به GAD نگران مزمن هستند که تقریباً همیشه احساس اضطراب می کنند، اگرچه ممکن است حتی ندانند چرا. GAD اغلب در علائم فیزیکی مانند بی خوابی، ناراحتی معده، بی قراری و خستگی ظاهر می شود.

.

اختلال اضطراب جدایی

در حالی که اضطراب جدایی یک مرحله طبیعی از رشد است، اگر اضطراب آنقدر تشدید شود یا به اندازه کافی پایدار باشد که مانع مدرسه یا سایر فعالیت‌ها شود، ممکن است فرزند شما به اختلال اضطراب جدایی مبتلا باشد . آنها ممکن است فقط از فکر دوری از مادر یا پدر عصبانی شوند و از بیماری شکایت کنند تا از بازی با دوستان یا رفتن به مدرسه خودداری کنند.

چگونه با اضطراب کنار بیاییم

همه کسانی که زیاد نگران هستند اختلال اضطراب ندارند. ممکن است به دلیل برنامه بیش از حد سخت، کمبود ورزش یا خواب، فشار در خانه یا محل کار، یا حتی به دلیل کافئین زیاد، احساس اضطراب کنید. نکته پایانی این است که اگر سبک زندگی شما ناسالم و استرس زا باشد، احتمال بیشتری دارد که احساس اضطراب کنید – خواه واقعاً یک اختلال اضطرابی داشته باشید یا نه.

نکات زیر می تواند به کاهش اضطراب و مدیریت علائم یک اختلال کمک کند:

با دیگران ارتباط برقرار کنید. تنهایی و انزوا می تواند باعث تشدید یا تشدید اضطراب شود، در حالی که صحبت چهره به چهره در مورد نگرانی های خود اغلب باعث می شود که آنها کمتر طاقت فرسا به نظر برسند. به طور منظم با دوستان خود ملاقات کنید، به یک گروه خودیاری یا پشتیبانی بپیوندید، یا نگرانی ها و نگرانی های خود را با یک عزیز مورد اعتماد در میان بگذارید.

استرس را مدیریت کنید. اگر سطح استرس شما از پشت بام است، مدیریت استرس می تواند کمک کند. به مسئولیت‌های خود نگاه کنید و ببینید آیا مسئولیت‌هایی وجود دارد که بتوانید آنها را رها کنید، رد کنید یا به دیگران محول کنید.

تکنیک های تمدد اعصاب را تمرین کنید. هنگامی که به طور منظم تکنیک های آرام سازی مانند مدیتیشن ذهن آگاهی، آرام سازی پیشرونده عضلانی و تنفس عمیق را تمرین کنید می تواند علائم اضطراب را کاهش دهد.

به طور منظم تمرین کن. ورزش یک کاهش دهنده استرس و اضطراب طبیعی است. برای دستیابی به حداکثر سود، حداقل 30 دقیقه ورزش هوازی در بیشتر روزها را هدف قرار دهید (اگر آسان تر است به دوره های کوتاه تقسیم می شود).

به اندازه کافی خوابیدن. کمبود خواب می تواند افکار و احساسات مضطرب را تشدید کند، بنابراین سعی کنید هفت تا نه ساعت خواب با کیفیت در شبانه روز داشته باشید .

در مورد کافئین، الکل و نیکوتین هوشمند باشید. کافئین و الکل می توانند اضطراب را بدتر کنند. و در حالی که به نظر می رسد سیگار آرامش بخش است، نیکوتین در واقع یک محرک قوی است که منجر به سطوح بالاتر، نه پایین تر، اضطراب می شود.

نگرانی مزمن را متوقف کنید. نگرانی یک عادت ذهنی است که می توانید یاد بگیرید چگونه آن را ترک کنید. استراتژی هایی مانند ایجاد یک دوره نگرانی، به چالش کشیدن افکار مضطرب و یادگیری پذیرش عدم اطمینان می تواند به طور قابل توجهی نگرانی را کاهش دهد و افکار مضطرب شما را آرام کند.

درمان اضطراب

اختلالات اضطرابی به خوبی به درمان پاسخ می دهند – و اغلب در مدت زمان نسبتاً کوتاهی. رویکرد درمانی خاص به نوع اختلال اضطرابی و شدت آن بستگی دارد. اما به طور کلی، بیشتر آنها با درمان، دارو یا ترکیبی از این دو درمان می شوند. درمان شناختی-رفتاری و مواجهه درمانی انواعی از رفتاردرمانی هستند، به این معنی که آنها به جای روی تعارضات روانشناختی یا مسائل مربوط به گذشته، بر رفتار تمرکز دارند. آنها می توانند به مسائلی مانند حملات پانیک، اضطراب عمومی و فوبیا کمک کنند.

درمان شناختی-رفتاری به شما کمک می کند تا الگوهای تفکر منفی و باورهای غیرمنطقی را که به اضطراب شما دامن می زنند، شناسایی کرده و به چالش بکشید.

مواجهه درمانی شما را تشویق می کند که با ترس ها و اضطراب های خود در یک محیط امن و کنترل شده مقابله کنید. از طریق قرار گرفتن تدریجی در معرض جسم یا موقعیت ترسناک، چه در تخیل و چه در واقعیت، حس کنترل بیشتری به دست می آورید. همانطور که بدون آسیب دیدگی با ترس خود روبرو می شوید، اضطراب شما کاهش می یابد.

دارو

اگر اضطرابی دارید که به حدی شدید است که توانایی عملکرد شما را مختل کند، دارو ممکن است به تسکین برخی علائم کمک کند.

رزرو وقت آنلاین