مرکز مشاوره و روانشناسی مهر

روان درمانی (درمان از طریق گفتگو) اصطلاحی است برای انواع تکنیک های درمانی که هدف از آنها کمک به فرد در تشخیص و تغییر احساسات، افکار و رفتارهای ناراحت کننده است. در اغلب موارد، روان درمانی توسط یک متخصص سلامت روان مجاز و آموزش دیده و به صورت یک به یک یا با چند بیمار دیگر در محیط گروهی، انجام می شود.

فرد ممکن است به دلایل مختلفی به دنبال روان درمانی باشد: ممکن است دچار استرس شدید یا بلندمدت ناشی از یک وضعیت شغلی یا خانوادگی، از دست دادن یکی از عزیزان، یا رابطه یا دیگر مسائل خانوادگی شده باشد. یا بیمار ممکن است دچار علائمی بدون توضیح فیزیکی شده باشد: تغییر در خواب یا اشتها، انرژی کم، عدم علاقه یا لذت بردن از فعالیت هایی که قبلا از آنها لذت می برد، تحریک پذیری مداوم یا احساس تشویش یا ناامیدی که از بین نمی رود. یک متخصص ممکن است به وجود بیماری هایی مانند افسردگی، اختلال دوقطبی، استرس پس از سانحه یا سایر اختلالات مشکوک شود یا آنها را در فرد تشخیص دهد و روان درمانی را به عنوان درمان اولیه یا همراه با دارو معرفی کند. ممکن است فرد برای یکی از اعضای خانواده یا کودک خود به دنبال درمان باشد که وجود بیماری های سلامت روان در وی تشخیص داده شده یا متخصص انجام درمان را برای وی توصیه کرده است.  با معاینه توسط پزشک عمومی می توان اطمینان حاصل کرد که هیچ یک از بیماری های عمومی عاملی بر بروز علائم در بیمار نیستند.

چه مواردی در انتخاب درمانگر باید در نظر گرفت؟

درمانگران دارای زمینه و تخصص حرفه ای متفاوتی هستند: در انتهای این متن اطلاعاتی در مورد روش های دریافت کمک از سوی درمانگر اطلاعاتی آورده شده است. انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد: درمان های مختلف اغلب تغییراتی در یک رویکرد ثابت، مانند رفتار درمانی شناختی، هستند. هیج روند تایید شده ثابتی مانند نحوه استفاده از داروها در پزشکی، برای روان درمانی ها وجود ندارد. با این حال، در مورد بسیاری از روش های درمانی، تحقیقات انجام گرفته بر روی تعداد زیادی از بیماران حاکی از شواهدی مبنی بر اثربخشی این روش درمانی برای یک اختلال خاص هست. در روش های تحقیقات مشخص شده است که این روش های درمانی مبتنی بر شواهد باعث کاهش علائم افسردگی، اضطراب و دیگر اختلالات می شوکه در آن بیمار برای ماه ها یا سال ها تحت درمانی قرار می گیرد که هیچ فایده ای برایش ندارد: انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد: درمان های مختلف اغلب تغییراتی در یک رویکرد ثابت، مانند رفتار درمانی شناختی، هستند. هیج روند تایید شده ثابتی مانند نحوه استفاده از داروها در پزشکی، برای روان درمانی ها وجود ندارد. با این حال، در مورد بسیاری از روش های درمانی، تحقیقات انجام گرفته بر روی تعداد زیادی از بیماران حاکی از شواهدی مبنی بر اثربخشی این روش درمانی برای یک اختلال خاص هستند. در روش های تحقیقاتی مشخص شده است که این روش های درمانی مبتنی بر شواهد باعث کاهش علائم افسردگی، اضطراب و دیگر اختلالات می شوند.  نوع روش خاصی که درمانگر استفاده می کند به شرایط درمان، آموزش و تجربه درمانگر بستگی دارد: در عین حال، ممکن است درمانگر اصول رویکردهای مختلف را با هم ترکیب و سازگار کند. یکی از اهداف استفاده از روش های شواهد محور برای روان درمانی پیشگیری از موقعیتی است که در آن بیمار برای ماه ها یا سال ها تحت درمانی قرار می گیرد که هیچ فایده ای برایش ندارد: در صورتی که تحت درمانی قرار دارید که احساس می کنید بهتر نشده اید، با درمانگر خود مشورت کنید یا به دنبال رویکرد یا متخصص دیگری باشید. هدف از درمان تخفیف علائم و بهبود کیفیت زندگی است.  زمانی که یک یا چند درمانگر را یافتید، یک مکالمه کوتاه با درمانگر می تواند به شما در درک روند درمان و احساس راحتی با درمانگر کمک کند: حس اعتماد و تفاهم در درمان اهمیت دارد. صحبت هایی که قرار است در طول درمان داشته باشید، کاملا شخصی هستند و داشتن حس راحتی و اعتماد به درمانگر و اطمینان به تخصص وی اهمیت زیادی دارد. در این رابطه سوالات زیر را با درمان گر خود مطرح کنید: مدرک و تجربه درمانگر چیست؟ آیا او دارای تخصص است؟

• از چه روشی برای کمک به شما استفاده خواهد کرد؟ آیا از نوع خاصی از درمان پیروی می کند؟ چه دلایلی مبنی بر منطق درمان و شواهد مبتنی بر آن دارد؟
• آیا درمانگر در تشخیص و درمان گروه سنی (برای مثال کودکان) و شرایط خاصی که به دنبال درمان آن هستید، تجربه دارد؟ اگر بیمار یک کودک است، والدین چگونه در درمان شرکت داده می شوند؟
• اهداف درمان چه هستند؟ آیا درمانگر یک دوره زمانی مشخص یا تعداد جلسات خاصی را توصیه می کند؟ پیشرفت در درمان چگونه ارزیابی می شود و اگر شما یا درمانگر احساس کردید که بهتر نشده اید چه می شود؟
• آیا درمان دارای تکالیفی هم هست؟
• آیا دارودرمانی به عنوان یک گزینه در نظر گرفته می شود؟ در صورتی که درمانگر امکان تجویز دارو نداشته باشد، این کار چطور صورت می گیرد؟
• آیا جلسه های ملاقات محرمانه هستند؟ این امر چطور تضمین می شود؟